บทที่ 15 : ​ค้นหาหนังสือธรรมะ หน้า 111 / 117

นั่นและนำเสนอในคัมภีร์นิรน fre, นี้เป็นเนื้อหาคำอธิบายของพุทธบางนิกรที่ในปัจจุบันนาคารจัดกระจายอยู่ในคัมภีร์ของนิกรายต่างๆ โดยไม่มีนิกรายใดร้างไว้อย่างครบถ้วนหรือตรงกันทั้งหมด องค์การ การที่คัมภีร์นิ

คัมภีร์นิรนเทสฉบับนี้มีการอธิบายคำสอนที่อตกลุ่มยังเป็นที่คัดลอกตั้งแต่ปี พ.ศ. 553-573 โดยแสดงถึงต้นฉบับที่มีผู้เผยแพร่คำสอนต่างๆ ของพุทธ ไม่ว่าคำสอนจะถูกเผยแพร่ในท้องถิ่นก่อน พ.ศ. 500 หรือไม่ก็ตาม ส่ว

โซ รูอ ปรีติณา เวทนศึกษา-สุข-วิถี น ปรีติ ณ ปรีญจิ รูอสะ ปรีญจิ เวทนา สย สคุณ ปรีญจิ วิถนส ฯ ปรีญจิ ชิท-ชร- วีส-มรณสป โค-ปรีเทว-ทูพล-โทมณสต-อุษส ปรีญจิ ทูสสุข ทิว เวทิม (Glass and Allon 2007: 140) คำ

บทความนี้กล่าวถึงแนวคิดเกี่ยวกับเวทนาและสุขในพระพุทธศาสนา โดยอธิบายว่าภิกษุผู้มีศรัทธาที่ออกจากเรือนต้องมีความหน่ายในรูปและเวทนา เพื่อที่จะหลุดพ้นจากทุกข์ได้ การเรียนรู้เกี่ยวกับสัญญา สังขาร วิญญาณ แล

นิพพาน ได้ไม่นั้นการเป็นพระสัพพัญญูพระเจ้าแต่งใด ซึ่งบ่งบอกถึง ลักษณะการนำคาถาธรรมมายใช้จริงในทางปฏิบัติของชาวพุทธในท้องถิ่น ล้านนา 4.1.1.4. คาถาธรรมภายในคัมภีร์ภูมิลัมฐมาตร 23 คัมภีร์ภูมิลัมฐมาตร เ

คัมภีร์ภูมิลัมฐมาตร เป็นคัมภีร์ที่ช่วยแนะนำการเจริญสมาธิภาวนา เริ่มตั้งแต่ต้น โดยมีคาถาธรรมในตอนท้ายซึ่งแนะนำการใช้ประโยชน์จากคาถาสำหรับแก้ไขความผิดปกติต่างๆ ที่เกิดขึ้น อาทิ การมีโจรดึง หน่ายเกียรเกร

กันโดยตรง พวกเขาเชื่อว่าจะต้องมีต้นฉบับดังเดิมที่เก่าแก่กว่านั้นที่พัฒนามาตามลำดับจนเป็นคัมภีร์สามบันนี้ และต้นฉบับดังกล่าวน่าจะมีอายุราวกลางพุทธศตวรรษที่ 5-6 เป็นอย่างช้า (Falk and Karashima 2013: 10

เนื้อหานี้เสนอการตีความคำว่า 'ธรรมกาย' ในคัมภีร์อรรถสาสน์ทรงปรัชญาปริตตา โดยชี้ให้เห็นว่าคำสอนเกี่ยวกับธรรมกายนั้นมีลักษณะที่เชื่อมโยงกับวิชชาธรรมกาย ซึ่งยืนยันว่าพระพุทธเจ้าเป็นธรรมกายที่มีคุณสมบัติเ

คำแปล: โลกุตรรรรม 9 ซึ่งจำแนกเป็นมรรค (4) ผล (4) และนิพพาน (1) เป็นธรรมโดยตรง เป็นธรรมที่เกิดแล้ว หาได้เป็นธรรมโดยปริยาย (โดยอ้อม) โดยเหตุ หรือโดยสลัดใด ๆ ไม่ การเชื่อมโยงการเห็นธรรม เข้ากับการเห็นโลก

บทความนี้มีการสำรวจและอธิบายเกี่ยวกับโลกุตรรัม 9 ซึ่งประกอบด้วยมรรค (4), ผล (4) และนิพพาน (1) เน้นย้ำถึงความตรงไปตรงมาของธรรมที่ไม่เกิดจากปัจจัยโดยอ้อม การเชื่อมโยงการเห็นธรรมกับโลกุตรรัม 9 หมายถึงการ

3.2.1.2. ปัญจวิจิตศาสตรืลสารปรัชญาบรมิติ28 ในทำนองเดียวกันกับคัมภีร์อัชฌสสารปรัชญาปรมิตที่มีหลายฉบับที่เนื้อหาต่างกันไปบ้าง ชนส่วนคัมภีร์ปัญจวิจิตศาสตรืลสารปรัชญาในภาษาสันสกฤตที่พบในเอเชียกลางหลายครั้

บทความนี้สำรวจเนื้อหาในคัมภีร์ปัญจวิจิตศาสตรืลสารปรัชญาที่พบในหลายฉบับและมีการเรียงเนื้อหาที่แตกต่างกันไป โดยเฉพาะอย่างยิ่งในภาษาไทยและสันสกฤต ที่ให้ข้อมูลเกี่ยวกับธรรมกายและปรัชญาปรมิต การศึกษาเหล่าน

หลักฐานธรรมชาติในคัมภีร์พุทธโบราณ 1 ฉบับวิชาการ 3. ตสมชาติ ตรัง กุมาร โพธิสตฺตวน มหาสตุตวน น รูปภายตสตฺถาคตะปฺฐารมาด้วย ต ต สย ได้โตะ? ธรรมกาย หิ พุทธา ภควโต ธรรมกายปรากฏตสตฺถุ รูปภายปรากฏตสตฺถะ (Va

เนื้อหานี้กล่าวถึงหลักฐานธรรมชาติในคัมภีร์พุทธโบราณ ซึ่งเจอการระบุเกี่ยวกับพระโพธิสัตว์และธรรมกายในคัมภีร์ที่ค้นพบในคันธาระ แนวโน้มการแบ่งปันพระสูตรที่มีประวัติศาสตร์อย่างยาวนานในยุโรปและเอเชียกลางถูก

สงทาคามผลธรรมกายอนาคามิผลธรรมกายอนาคามิผลธรรมกายอนาคามิผลและธรรมกายอรหัตตผล ไปจนถึงธรรมกายของพระสัมมาสัมพุทธเจ้า ชื่อว่าตากาต โดยยนี้ สัตวโลกทงหลายจึงมีการเชื่อมต่อกันพระตากตตลอด เวลา (พระเกษตร ญาณ

เนื้อหานี้สำรวจความสัมพันธ์ระหว่างพระสูตรศรีมาลาเทวีและแนวคิดธรรมกาย โดยมีการกล่าวถึงการเชื่อมต่อของสัตว์โลกกับพระตากาต รวมถึงการสอนเกี่ยวกับการมีอยู่ของพระภวะในมนุษย์และสรรพสัตว์ โดยอธิบายถึงการแปลพร

พันได้ (Wayman and Wayman 1990: 99)59 ศรีมาลาเทวีสีหนาทสูตรกล่าวถึงธรรมกายและตาฎกครภว่า ธรรมกายนั้นหาดเริ่มต้นมีได้ ไม่มีการเกิด เป็นอมหะ ไม่มีการตาย ถาว มั่นคง สงบ ดั่งตรงนี้รังสี โดยเนื้อแท้ปราศจาก

บทความนี้กล่าวถึงธรรมกายและตาฎกครภตามที่ระบุในพระสูตรศรีมาลาเทวีสีหนาทสูตร โดยธรรมกายนั้นไม่มีการเกิดและการตาย เป็นอมหะและมั่นคง มีพุทธภาวะบริบูรณ์แม้จะถูกปิดด้วยกิเลส ซึ่งตาฎกครภหมายถึงธรรมกายที่ยังไ

2. 若比丘戒身定慧身解脱身解脱見身具足者。便為天龍鬼神所供養。可敬可貴天人所奉。是故諸比丘。當念五分法身具足者。是世福田無能過者。如諸比丘當作是學。（T125 2:712b28-c3） คำแปล: หากมีพระภิษุผู้มีถึงพร้อมด้วยศีล สมาธิ ปัญญา วิรุญติ วิรุญติญาณสนะ เมื่อเป็นเช่นนั้น นาคผู้เป็นเทพ

การถึงพร้อมด้วยศีล สมาธิ ปัญญา วิรุญติ และวิรุญติญาณ เป็นสิ่งที่ทำให้พระภิษุได้รับเกียรติยศจากเทพยักษ์และเทวดา เป็นบุญเขตของโลก และเป็นเหตุผลที่ภิกษุควรศึกษาและฝึกฝนตนเอง โดยมีการเชื่อมโยงถึงดวงธรรมภา

ในหลักการของวิชชาธรรมกาย ความรู้แจ้งของพระธรรมกายในพระธรรมเทสของพระมงคลเทพมุนีในวาระต่างๆ เช่น กล่าวถึงการรู้แจ้งอริยสัจ 4 ว่า ...ถามต้นหา อาวต้นหา วิวัฒนาหีเป็นเหตุให้ เกิดชาติ ต้องดับด้วยศีล สมาธิ ป

บทความนี้สำรวจความรู้แจ้งในหลักการของวิชชาธรรมกาย ซึ่งถูกอธิบายโดยพระมงคลเทพมุนี โดยเฉพาะการรู้แจ้งอริยสัจ 4 ที่จำเป็นต้องมีภายในเพื่อให้สามารถมองเห็นได้ ซึ่งอธิบายถึงวัฏจักรของความเกิดและดับ และอภาธร

ใกล้เคียงกันมาก (Skilton 2002: 100) นอกจากนี้ คำภิรันยังพบในเอเชียกลางอีกด้วย ¹⁰³ แสดงว่าจะเป็นพระสูตรที่นิยมศึกษากันในทั้งสองพื้นที่ ในบทที่ 4 ที่ชื่อว่า พุทธานุสติบริวาร มีเนื้อหากล่าวถึงการทำสมาธิส

เนื้อหานี้สำรวจและสังเคราะห์องค์ความรู้เกี่ยวกับการทำสมาธิสำหรับพระโพธิสัตว์ที่สามารถเข้าถึงได้ง่ายเมื่อมีศีลและคุณธรรมเป็นพื้นฐาน คำภิรันสีพบได้ในเอเชียกลาง บทที่ 4 ของเนื้อหาเจาะลึกถึงการทำสมาธิและก

จนถึงจุดสิ้นสุดจากสวรรคชั้นสุดในพระชาติล่าสุดท้าย ไปถึงการต่อสู้และโปรดสัตว์โลก กระทั่งเสด็จดับขันธปรินิพพาน แม้คัมภีร์จะไม่ได้บูรณาถึงที่ตั้งของการรวบไว้โดยตรง แต่หลังจากกกล่าวถึงการลิถึงพุทธประวัติใ

เนื้อหาชี้ให้เห็นถึงการปฏิบัติในวิชชาธรรมกายซึ่งเน้นการรวมใจหยุดนิ่งที่ศูนย์กลางกายฐานที่ 7 และการระลึกถึงพระพุทธคุณเพื่อเสริมสร้างประสบการณ์ด้านจิตใจของผู้ปฏิบัติ แม้คัมภีร์ไม่ได้กล่าวถึงโดยตรง แต่ยั

หมวดที่ 1 ปฐมบท: กล่าวถึงวิธีปฏิบัติธรรมสามแบบที่ช่วยบรรเทา จริง 3 แบบ หรือก็เลส 3 ตระกูล ได้แก่ - อสกวาทนา บรรเทา รากธรรม - พุทธสาวิต บรรเทา โมหธรรม - เมตตาถวานา บรรเทา โทสะธรรม หมวดที่ 2 อธิบายท่า

เนื้อหานี้นำเสนอวิธีปฏิบัติธรรมสามแบบเพื่อบรรเทาจิตใจ ได้แก่ อสกวาทนา, พุทธสาวิต และเมตตาถวานา โดยมีการอธิบายท่านั่งสมาธิและวิธีการเจริญอสุภาวนา รวมถึงการนึกถึงมิติของพระพุทธองค์ ทั้งในรูปแบบและธรรมาร

นิายในคัมภีร์ที่ค้นพบจากดินแดนแห่งนี้ รวมทั้งในเอเชียกลาง และประเทศจีนที่เชื่อว่ารับเอาพระพุทธศาสนาไปจากค้นธารด้วย หลักฐานทางคัมภีร์ที่นำมาศึกษาจากดินแดนดังกล่าวนี้ พบบำมากกว่า ครึ่งเป็นคัมภีร์ที่พระม

บทความนี้สำรวจการศึกษาคัมภีร์พุทธศาสนาที่ค้นพบจากดินแดนค้นธาร เอเชียกลาง และประเทศจีน ซึ่งแสดงถึงพัฒนาการและความหลากหลายของเนื้อหาที่เกี่ยวข้องกับพระมหายาน นอกจากนี้ยังมีการเปรียบเทียบกับพระไตรปิฎกและ

ธรรมกายที่ตรงกันกับกันในวิชาชรรธรรมกายอย่างเต็มร้อยจะพบอยู่ในคำภีร์ของนิทายหลักและคัมภีร์ที่มีอายุเก่าแก่ได้แก่ คัมภีร์อคมของจีน คัมภีร์พุทธมหายานยุคต้น และยุคกลางบางคัมภีร์ ส่วนคัมภีร์มหายานที่มีการข

เนื้อหาเกี่ยวกับธรรมกายในวิชาชรรธรรมกายที่พบตามคัมภีร์เก่าแก่ เช่น คัมภีร์อคมและคัมภีร์มหายานที่มีการกล่าวถึงแนวคิดเกี่ยวกับพระพุทธองค์และการปฏิบัติธรรมเพื่อเข้าถึงธรรมกาย นอกจากนี้ยังมีคัมภีร์ที่สอนก

บทที่ 4 เอเชียอาคเนย์

ภาพที่ 16 แสดงจุดค้นพบคัมภีร์ในเอเชียคเนย์ที่น่าศึกษาวิจัย ขอขอบคุณ ดร. ทิชชัย เอื้อเกษม ผู้สื่ออภาพถ่ายทั้งหมดในบทนี้ บทที่ 4 เอเชียอาคเนย์ | 307

ญาณและพุทธคุณต่างๆ ที่กล่าวไว้ในคาถาธรรมกาย และลงท้ายด้วยภควํวกาที่รวมอุณหิสรย์ชัยและคาถาบาลีที่แสดงความนอบน้อมต่อพระพุทธเจ้าในอดีตจำนวนมากได้ด้วย13 เนื้อหาของคาถาธรรมกายและบทอธิบายที่ปรากฏในค็าชมกิร

เนื้อหาในคาถาธรรมกายและบทอธิบายจากคัมภีร์พระธีรมกายทิที่แปลโดยพระครูธีรมกายลาลน ได้สรุปพุทธญาณและพุทธคุณที่เปรียบได้กับส่วนต่างๆ ของพระธรรมกาย การศึกษานี้เชื่อมโยงกับการเข้าใจบทบาทของพระพุทธเจ้าผ่านคา

ในเอเชียอาคเนย์ คำแนะนำให้เจริญพุทธานุสรณ์มีจุดเริ่มต้นมาตั้งแต่พระไตรปิฎกฉบับ (ดูเพิ่มเติมใน 4.2.1.1) ดังมีข้อความแนะนำให้เจริญพุทธานุสรณ์ คือให้ลำรึกถึงพระพุทธเจ้าน้อง ๆ เช่นเดียวกัน โดยกล่าวถึงความ

บทความนี้กล่าวถึงการเจริญพุทธานุสรณ์ในเอเชียอาคเนย์ ซึ่งมีต้นกำเนิดจากพระไตรปิฎก และถูกอธิบายการสำคัญและอนิสงส์ในการปฏิบัติพุทธานุสรณ์เพื่อความจะพ้นทุกข์ โดยมีการสอนจากพระมงคลเทพมุนีว่า ธรรมกายคือทางท